Το Gin είναι ένα δημοφιλές ποτό με αρκετούς πιστούς ακόλουθους. Κατά την δική μου προσωπική εμπειρία, τα τελευταία χρόνια, η δημοτικότητα του έχει αυξηθεί ακόμα περισσότερο. Σε αντίθεση με την άποψη που κάποιοι μπορεί να έχουν, μπορούμε να βρούμε μεγάλη ποικιλία αρωμάτων και γεύσεων παρά το γεγονός, ότι δεν παλαιώνεται και είναι ένα λευκό απόσταγμα.
Τι είναι όμως το Gin; Το Gin είναι προϊόν επαναπόσταξης, αποσταγμάτων δημητριακών, σε συνδυασμό με καρπούς αρκεύθου (γνωστή στην Ελλάδα ως κέδρο) και άλλων αρωματικών βοτάνων, μπαχαρικών, φρούτων όπως φλούδες εσπεριδοειδών, berries, γλυκόριζα, γλυκάνισο κτλ. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία πρώτων υλών που χρησιμοποιούνται και οι διάφοροι συνδυασμοί τους, μαζί με τις διαφορετικές αναλογίες τους έχουν ως αποτέλεσμα να παράγονται πολλά προϊόντα που μπορούν να μας εκπλήξουν ως προς τη γεύση και το άρωμα τους.
Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες Gin κι από αυτές θα έπρεπε να γνωρίζουμε τις εξής:
- London Dry Gin. Σ’αυτή την κατηγορία ανήκουν και τα πιο γνωστά Gin που θα συναντήσουμε στα μαγαζιά.Δεν παράγεται πια μόνο στο Λονδίνο, σε αντίθεση με παλιότερα. Ξηρό με πιο έντονο το άρωμα αρκεύθου.
- Cold compound Gin. Αυτά τα Gin είναι προϊόντα αρωματισμού των αποσταγμάτων με εκχυλίσματα αρκεύθου, αιθέρια έλαια κι άλλα αρωματικά, χωρίς επιπλέον απόσταξη! Θεωρούνται κατώτερης ποιότητας κι αν θέλετε να τα αποφύγετε, κοιτάξτε αν η ετικέτα έχει τον χαρακτηρισμό “distilled”.
- Jenever (ή Genever). Σπάνια θα το συναντήσετε στην κάβα ενός μπαρ, αλλά αποτελεί την αρχή της ιστορίας για το Gin, όπως θα δούμε και παρακάτω. Έχει ιδιαίτερη γεύση από τα δημητριακά που χρησιμοποιούνται για τις αποστάξεις και στη μύτη γίνεται αντιληπτή η άρκευθος ανάμεσα στα υπόλοιπα βότανα κι αρωματικά (κύμινο,κόλιανδρος κ.α).
- New Western Dry Gin (ή Ver-gin ή American Gin). Αυτή η κατηγορία απαντάται με διάφορα ονόματα. Ουσιαστικά είναι μια κατηγορία που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια κι ενσωματώνει νέα Gin, από διάφορους παραγωγούς, που αποφάσισαν να πειραματιστούν με διάφορα βότανα κι αρωματικά στοιχεία χωρίς να εστιάζουν αναγκαστικά στην άρκευθο, σε αντίθεση με τα “παραδοσιακά” Dry Gin.
Πώς ξεκίνησε το Gin; Η αρχή της ιστορίας του τοποθετείται στον 16ο αιώνα, αν και υπάρχουν ενδείξεις πως, πολύ πριν από τότε, γινόταν παραγωγή προγόνου του στα μοναστήρια των Κάτω Χωρών. Πολλοί μπορεί να μπερδεύονται και να θεωρούν οτι το Gin είναι Βρετανικής καταγωγής, αλλά στην πραγματικότητα προέρχεται από την Ολλανδία. Το 1572 περίπου, ένας Ολλανδός χημικός και καθηγητής, ο Sylvious de Bouve, παρασκεύασε ένα μείγμα από καθαρό αλκοόλ κι αιθέριο έλαιο κεδρόμηλου για την θεραπεία στομαχικών προβλημάτων κι άλλων προβλημάτων υγείας. Αυτό το μείγμα ονομάστηκε “jenever”.
Στον τριακονταετή πόλεμο οι Βρετανοί, σύμμαχοι των Ολλανδών, ήρθαν σε επαφή με το jenever κι ενθουσιάστηκαν. Κατά την επιστροφή τους οι στρατιώτες μετέφεραν τον ενθουσιασμό τους στη χώρα τους. Πιστεύεται πως η φράση “dutch courage” (ολλανδικό κουράγιο) χρησιμοποιήθηκε για την αναφορά τους στο jenever. Tον 17ο αιώνα λοιπόν, ξεκίνησε η παραγωγή Gin και στη Μεγάλη Βρετανία. Για το μεγαλύτερο διάστημα του αιώνα αυτού, οι Βρετανοί κατανάλωναν Gin για φαρμακευτικούς λόγους περισσότερο και για τη διασκέδαση τους προτιμούσαν μπύρα ή μπράντυ. Να αναφέρουμε εδώ οτι λογικά κάποια στιγμή του 17ου ή στις αρχές του 18ου αιώνα έγινε και η μετονομασία του σε Gin από τους Βρετανούς, καθώς η πρώτη γραπτή αναφορά του απαντάται το 1714. Κατά τον 18ο αιώνα ο φτωχός λαός βρήκε στο Gin την “λυση” για τα καθημερινά του προβλήματα. Η κατανάλωση αυξήθηκε κατακόρυφα και παρομοιάζεται με την εξάπλωση ναρκωτικών σε σύγχρονα γκέτο! Αυτή η κατάσταση προβλημάτισε έντονα την κοινωνία και την κυβέρνηση, η οποία προσπαθώντας να ανακόψει την πώληση και κατανάλωση του Gin, πέρασε 8 νομοσχέδια σε διάστημα 22 ετών! Δημιουργήθηκαν έτσι δύο στρατόπεδα. Από την μία οι παραγωγοί και πωλητές (νόμιμοι ή παράνομοι), κι από την άλλη το κράτος. Ήταν μια έκρυθμη περίοδος με αρκετά μελανά σημεία. Τελικά φόροι, μια έλλειψη δημητριακών και η καθολική απαγόρευση χρήσης τους σε αποστάγματα για 3χρόνια (1757-1760) επανέφεραν μια κανονικότητα και ηρεμία στην τότε κοινωνία. Με την έλευση του 19ου αιώνα, βλέπουμε εξέλιξη στις μεθόδους απόσταξης που έχουν ως αποτέλεσμα καλύτερης ποιότητας αποστάγματα κι αρχίζει να παράγεται Gin που είναι αρκετά κοντά ποιοτικά σ’αυτό που καταναλώνουμε σήμερα. Είναι σ’αυτή την περίοδο, που ξεκινά να παράγεται το γνωστό σε μας πια London Dry Gin. Κατά τον 20ο αιώνα η δημοτικότητα του Gin αυξάνεται και στην τεράστια αγορά της Αμερικής, και μέχρι τα μέσα περίπου του αιώνα οι πωλήσεις του, έχουν εκτοξευθεί. Μπορεί να υπήρξαν κάποια σκαμπανεβάσματα στις πωλήσεις μέχρι να φτάσουμε στον 21ο αιώνα, αλλά οι παραγωγοί και το Gin δεν σταμάτησαν να εξελίσσονται με αποτέλεσμα να προσφέρουν στην αγορά και νέου τύπου Gin (τα λεγόμενα New Western Dry Gin και Ver-gin). Η κύρια διαφορά αυτών των αποσταγμάτων σε σχέση με το “κλασσικό” GIn, είναι η ποσότητα αρκεύθου που περιέχουν καθώς και τα διαφορετικά αρωματικά που χρησιμοποιούνται.
Στην περίοδο που διανύουμε, το Gin έιναι ίσως το πιο δημοφιλές ποτό παγκοσμίως. Συγκεκριμένα ο συνδυασμός του με tonic, έιναι από τα πιο δημοφιλή ποτά και ίσως αυτό ακριβώς έχει οδηγήσει και σε μια μεγάλη ποικιλία tonic με διαφορετικά χαρακτηριστικά πού συμπληρώνουν κι αναδεικνύουν γεύσεις κι αρώματα αγαπημένων μας Gin. Φυσικά και το ίδιο το Gin δεν μένει πίσω, κι έτσι διάφορες εταιρείες μας προσφέρουν καινούργια προϊόντα με ποικιλία σε αρώματα και γεύσεις. Μένει να δούμε πού θα οδηγήσει αυτή η εξέλιξη το Gin και κατά πόσο δεν θα αλλοιωθούν τα βασικά χαρακτηριστικά του.Για τους καταναλωτές πάντως είναι σίγουρα θετική η ύπαρξη πολλών και διαφορετικών επιλογών.
